دایا در شکوائیه خود ادعاهای عجیبی را مطرح کرد. دایا در شکایت خود مدعی شد که خلبان، به هنگاه پرواز بر فراز آرژانتین، دستگاه فرستنده هواپیما را خاموش کرده بود، یا به استناد به سوابق پروازی کاپیتان قاسمی به سوریه، ادعا داشت که وی طی ۹ سال (از ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸) ۱۷ پرواز به سوریه داشته و طی این ۵ فقره تسلیحات به آن کشور حمل نموده است! دایا در ادامه شکایت خود ادعا دارد که خدمه هواپیمای ونزوئلایی، با گروه های تروریستی مرتبط با حزب الله لبنان در مرز سه گانه (برزیل، آرژانتین و پاراگوئه) در ارتباط بوده و تحت پوشش فعالیت های اقتصادی قانونی، در حال تأمین مالی این گروه های تروریستی هستند. طی ۱۱۸ آزمایش و استعلامی که قاضی آرژانتینی این پرونده بعمل آورد، تمامی ادعاهای دایا رد شد و پس از کش و قوس های فراوان میان شاکیان، دادستان و قاضی، خدمه این هواپیما طی ۳ مرحله آزاد شدند.
حال آزادی کاپیتان قاسمی و دیگر خدمه، خط بطلان دیگری بر ادعاهای پوچ گروه های ذینفوذ صهیونیستی در آرژانتین است که سالیان درازی است با هدف ایران هراسی و کاهش حضور ایرانیان در آرژانتین، دنبال می کنند. صدور حکم آزادی خدمه ایرانی اگر مورد توجه افکار عمومی در آرژانتین قرار گیرد، می تواند مبنای جدیدی بر رد ادعاهای پوچ رژیم صهیونیستی در دست داشتن ایران در حوادث تروریستی باشد.
در مرحله اول، در شهریورماه ۱۲ نفر از خدمه (۱ ایرانی و ۱۱ ونزوئلایی) به دلیل عدم وجود شواهد مبنی بر ارتکاب جرم آزاد شدند، ۲ هفته بعد و در مرحله دوم یکی از خدمه ایرانی و ۱ ونزوئلایی دیگر نیز آزاد شده و خاک آرژانتین را ترک نمودند و در مرحله سوم روز جمعه گذشته، دادگاه آرژانتینی رأی به رفع توقیف ۵ خدمه باقیمانده و تحویل گذرنامه های آنها داد و اکنون این ۵ نفر نیز می توانند خاک آرژانتین را ترک کنند.
قاضی آرژانتینی در حکم خود با اشاره به نبود شواهد محکمه پسند در این پرونده، رأی به عدم صلاحیت خود برای رسیدگی به این مورد داد. بر اساس حکم صادره، ۵ خدمه باقیمانده (شامل ۳ ایرانی و ۲ ونزوئلایی) آزاد شده و خاک آرژانتین را ترک کردند.
این رسانه ها با تکرار ادعاهای رسانه های صهیونیستی آرژانتین (همچون اینفوبائه و کلارین) که سابقه ای طولانی در ایران هراسی دارند، با یادآوری حادثه انفجار مرکز یهودیان آرژانتین (آمیا)، بار دیگر اتهامات گذشته را زنده کرده و ایران را به دست داشتن در آن حادثه متهم و اینگونه نتیجه گیری کردند که ایران بار دیگر قصد انجام عملیات های خرابکارانه در آمریکای لاتین (و بخصوص آرژانتین) دارد.
مقامات فرودگاهی آرژانتین با نقض تمامی کنوانسیون های بین المللی هوانوردی (از جمله کنوانسیون ۱۹۷۵ شیکاگو) اقدام به توقیف هواپیما کرده و خدمه را نیز بدون هیچ دلیلی بصورت تحت الحفظ به مسافرخانه محقری در نزدیکی فرودگاه منتقل می کند. ۳ شب بعد و بدون اطلاع قبلی، اقامتگاه خدمه مورد هجوم پلیس و نیروهای امنیتی قرار گرفته و کلیه وسایل آنها مورد تفتیش قرار می گیرد. در طول ۶ ساعت عملیات جستجو، این خدمه در سرما و بیرون از اتاق نگه داشته می شوند و نهایتاً تمامی تلفن های همراه، لب تاپ و سایر ابزارهای الکترونیک آنها ضبط می شود.
گروگانگیری خدمه ایرانی هواپیمای ونزوئلایی، از همان ابتدا با هجمه سنگین رسانه های وابسته به صهیونیسم و معاندین جمهوری اسلامی ایران مواجه شد. طی روزهای ابتدایی این حادثه، رسانه های معاند فارسی زبان خارج از کشور، همسو با رسانه های وابسته به جریان صهیونیستی (به خصوص بازوی رسانه ای اسرائیل در آرژانتین) به پوشش اغراق گونه این حادثه پرداختند و طی مقالات زیادی، ادعا کردند که ایران در حال ایجاد هسته های نفوذ خود در آمریکای لاتین و انجام عملیات های خرابکارانه در این منطقه از جهان است.
به گزارش خبرنگار سیاست خارجی آژانس خبری سیاست خارجی، بر اساس حکم دادگاه فدرال آرژانتین ۵ خدمه باقیمانده هواپیمای ونزوئلایی که از ۱۷ خرداد در آرژانتین توقیف شده بود، آزاد شده و اجازه خروج آنها از آن کشور صادر شد.
به دلیل تحریم های آمریکا علیه ونزوئلا، شرکت های نفتی آرژانتین از ارائه سوخت به این هواپیما خودداری کرده و خلبان ایرانی آن (کاپیتان غلامرضا قاسمی) تصمیم به عزیمت به مونته ویدئو (پایتخت اروگوئه) گرفت تا در آن کشور اقدام به سوختگیری نماید. پس از لغو اجازه فرود در فرودگاه مونته ویدئو این هواپیما مجبور به بازگشت به آرژانتین شده و این بار با جوی امنیتی مواجه می گردد.
از همان ابتدای ماجرا، اتحادیه انجمن های اسرائیلی آرژانتین (دایا) و ۲ نفر از نمایندگان مجلس آرژانتین، با هدایت سرویس های امنیتی اسرائیلی، در مقام شاکی این پرونده ظاهر شد و با طرح اتهامات بی اساس، تلاش نمودند تا خدمه این هواپیما را به همکاری با گروه های تروریستی متهم کند.
هواپیمای باری بوئینگ ۷۴۷ خطوط هوایی امتراسور ونزوئلا با ۱۹ نفر خدمه (شامل ۵ استاد پرواز ایرانی ۱۴ ونزوئلایی) شامگاه ۶ ژوئن (۱۷ خردادماه ۱۴۰۱) محموله تجاری خود (شامل قطعات خودرو) را در فرودگاه بوئنوس آیرس تخلیه کرد.
واقعیت این است که پس از ۲۸ سال از حادثه آمیا، تناقضات و ایرادات این پرونده یکی پس از دیگری آشکار شده و انحرافات ایجاد شده در مسیر این پرونده برای متهم کردن ایران، مشخص می شود. ادعای رسانه های صهیونیستی در دست داشتن ایران در حادثه آمیا پس از ۲۸ سال در حال رنگ باختن است و افشای اسناد مختلف در این خصوص، هر روز از اعتبار ادعاهای گذشته می کاهد. آمیا پس از ۲۸ سال اکنون به خونی تازه نیاز داشت تا در اذهان عمومی مردم آرژانتین زنده نگه داشته شود و ماجرای این هواپیما و حواشی رسانه ای آن، این امکان را برای محافل صهیونیستی زنده کرد که همچنان بر طبل ادعاهای توخالی گذشته خویش بکوبند.
